کد مطلب:119218 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:150

(نامه بیست و دوم)

«عبدالله بن عباس» همواره می گفت: پس از سخنان پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم هیچ سخنی را به اندازه ی این سخن سودمند نیافتم:

اما بعد! انسان گاهی مسرور می شود به خاطر رسیدن به چیزی كه هرگز از دستش نمی رفت و گاهی ناراحت می شود، به خاطر از دست دادن چیزی كه هرگز به آن نمی رسید!

خوشحالی تو باید از چیزی باشد كه در طریق آخرت نایل شده ای و تاسف تو باید از اموری باشد كه مربوط به آخرت است و از دست داده ای.

به آنچه از دنیا می رسی آنقدر خوشحال مباش! و آنچه از دنیا از دست می دهی تاسف مخور و جزع مكن! همتت در آن باشد كه پس از مرگ به آن خواهی رسید!